mi pewności siebie. Postanowiłem odwiedzić Kazię, ale jednocześnie krępowało mnie zjawienie się u niej ni stąd, ni zowąd.<br><br>Skręciłem w bramę przechodniego domu i po chwili znalazłem się na Tierieszczenkowskiej. Ruszyłem wzdłuż ulicy i zatrzymałem się przed znajomą kamienicą. Na balkonie pierwszego piętra podpartym przez dwie kariatydy stała Kazia i machała do mnie ręką. Tego było mi właśnie potrzeba. Wszystko miało pozory przypadku.<br><br>Wbiegłem szybko po schodach i od razu zostałem osaczony przez dwóch bliźniaków. Jeden zawisł na mojej szyi, drugi błyskawicznie wdrapał mi się na plecy. Podnieśli przy tym taki pisk i wrzask jak para ujadających jamników. Z trudem uwolniłem