do domu dopiero późnym wieczorem.<br>Była smutna, zamyślona. Nawet nie zauważyła, że ruszam się jak kukła. I bardzo dobrze, do diabła z jej przeczuciami. <br>- Wyglądasz jak własna śmierć - zawołałam. - Oblałaś egzamin?<br>Tak, ale poszedł mi na rękę, nie wpisał stopnia, tylko umówił się ze mną na inny termin - wyjaśniła. Potem machnęła ręką. - Ale to nie jest ważne. Muszę ci coś powiedzieć. <br>- Tak? - zdziwiłam się uprzejmie.<br>Ostrożnie wsunęłam się pod kołdrę. Bolały mnie wszystkie mięśnie. Czułam się okropnie zmęczona. Ale to mnie nie mogło usprawiedliwić. Jadwiga przestała mnie obchodzić. Ona, Robert... jak film sprzed lat, komedia o ufoludkach.<br>Nic, co mogłoby dotyczyć