zimy, utrudniającej wszelkie prace, stały jeszcze pod gołym niebem żelazne piecyki, przy których robotnicy rozgrzewali zgrabiałe ręce. Wiatr wymiatał popiół z rusztów.<br>Wyszedłszy zwiedzić Nowe Depo Jurek, wałęsając się tędy i owędy, napotkał dwóch dawnych znajomych, Stiopę-nożownika i Sieriożę, który posiadał tę cudowną bałałajkę. Trafił na nich, gdy kurzyli machorkę nie opodal wykopu pod fundamenty jakiegoś sporego obiektu, bo dół był głęboki, zebrało się w nim dużo żółtawej wody z topniejącego śniegu.<br>- Ty się popatrz, Jurik to czy nie Jurik! - zawołał Stiopa klepiąc go w plecy. - Ale wyrosłeś, bratku, przez zimę.<br>Jurek pokraśniał z zadowolenia, choć wiedział, że wyrósł tyle