szarpiący ostro Musiało być już dobrze po południu, bo w izbie szarzeć zaczynało brudnym zmierzchem - gdy naraz klucz zazgżytał w zamku i drzwi otwarły się szeroko.<br>W rogu stanął pan komisarz Locci mając za plecami Żandarma i dwóch Kozaków.<br>Rekruci co najbliżsi pozrywali się na nogi.<br>- No, ciepło... drzewa dość macie?<br>Żandarm wyprężył się służbiście.<br>Podług rozkazu drzewo jest - oświadczył.<br>Światło?<br>Podług rozkazu... i światło będzie!<br>- To dobrze! A wy tu, chłopy, nie hałasować! zwrócił się komisarz do rekrutów.<br>&lt;page nr=179&gt; - Spać radzę każdemu zrozumiano?... Jutro pójdziecie w marsz!<br>I już miał się odwrócić, gdy Kazimierz spiesznie podszedł do progu. <br>- Panie komisarzu! - rzekł