Po wspólnych posiłkach wszyscy rozchodzili się do swoich pokoji i zajęć, a mnie pozostawał jako jedyny towarzysz mały chłopiec Serioża, którym jednak nie sposób było się zajmować od rana do wieczora, nie mówiąc już o tym, że i on miał inne, czasochłonne zajęcia: naukę gry na fortepianie, której udzielała mu macocha, była nauczycielka muzyki. Był zresztą niezwykle uzdolniony i zapowiadał się na wirtuoza. Ucieczką od samotności była jedynie lektura i muzyka, ta ostatnia dzięki dość zasobnej płytotece szczorsowskiej i możliwości korzystania z luksusowego na owe czasu patefonu firmy "His Master's Voice". Często sięgałem po cykl fortepianowych sonat Beethovena w wykonaniu Waltera