Wąsik. Podbiegł jak zwykle do biurka, zerknął mi przez ramię i otaksował Irenę wprawnym okiem.<br>- Zajęty pan, panie magistrze? - zapytał owiewając mnie silnym odorem śledzia i wódki. - Pamięta pan, że za godzinę ma pan konferencję w województwie?<br>- Pamiętam - odparłem. Lubił te efekty, a ja poczułem głupią satysfakcję, że mnie nazwał magistrem właśnie przy niej. Zresztą zakręcił się i zaraz zniknął. Podejrzewałem od dawna, że żyje albo z kochanki, albo z jakichś ciemnych interesów, bo miał ostatnio dużo pieniędzy wcale nie z podziału.<br>- Dlaczego wnosi pani o rozwód? - zapytałem.<br>- Bo mój mąż mnie zdradza - powiedziała cicho.<br>- Dziwię mu się - odparłem szybko i