opozycyjne i miało bardzo rozbudowaną bazę materialną. Lecz w gruncie rzeczy byliśmy jak walczące ze sobą kukiełki w Grand Guiniolu, pociągane za sznurki przez jednego animatora. Dla mnie jednak, przynajmniej w tamtym roku najważniejszy był teatr, funkcjonujący nieco poza oficjalnym nurtem uniwersyteckiej kultury - coś w rodzaju "off Broadway". Teatr był magnesem, który pociągnął mnie do Związku, zresztą nie tylko mnie. Magia sceny działała na bardzo wielu ludzi, zwłaszcza na dziewczyny. Inna rzecz, że na dziewczyny działała pewno jeszcze bardziej melancholijna uroda mojego ówczesnego zastępcy we władzach wydziałowych, Andrzeja. niż cokolwiek innego. Tak czy inaczej - na Orientalistyce na pierwszym roku Związek zyskał