pewnej książce, tak dawno, że tytułu już nie pamiętam. Autor Szwed, może Norweg, ten ponury Skandynaw utrzymywał, iż taki pochówek przystoi artyście, przez swą bliskość z naturą, więc i z Bogiem - skłamał Jassmont.<br>Niezdrowo podniecała go bezradność kapłana. Jassmont miał najgłębsze przekonanie, na którym zbudował całą wizję świata, że artyści mają prawo i obowiązek przewodzić. Nie krzykliwi politycy, nie kapłani. Czymże oni są? Demagodzy i uzurpatorzy, mściwi i bezwzględni ignoranci. Żądający dla siebie przywilejów i powszechnego bicia czołem. Na ich bezeceństwa zwrócił uwagę, posiłkując się notabene Nowym Testamentem, Kierkegaard. Ksiądz, aby dać zajęcie rękom, wyregulował knot. Rozpłaszczone, brudne światło, które miało