dwóch osierociałych po śmierci jenerała Sowińskiego jego synów, a ta nieroztropna kobieta w gazetach zagranicznych zaprzecza dobremu sercu cesarza i występuje z pretensją jako nigdy jenerał Sowiński dzieci nie miał"18.<br>Podobna miała być reakcja samego Paskiewicza. Dowiadujemy się o niej z wychodzącej w Paryżu "Kroniki Emigracji Polskiej", &lt;page nr=292&gt; która 14 maja 1834 roku zamieściła następującą wiadomość z Warszawy: "Dawniej jeszcze ogłosiły dzienniki, że Mikołaj bawił się razu jednego na dworze swoim z dwoma małymi synami, pozostałymi po jenerale Sowińskim". Wywodzono stąd dobroć cara i chciano tym przykładem usprawiedliwić uprowadzenie sierot polskich. Pani Sowińska, dowiedziawszy się o tej dobroci cara dla synów