i o dziecko.<br> Dopiero teraz przypomniał sobie Irenkę. Pan Kocowski wsparł głowę o fotel. Nogi w papuciach Gawlikowej wyciągnięte na pokój. Śpi? Drzemie? Przycupnęła na skraju łóżka, na którym mocno spała przeniesiona tam Irenka. Całe szczęście, że ma zdrowy sen. Nic nie rozpaple.<br> - Zostawię pani trochę dolarów.<br>Pan Kocowski nie majaczył we śnie. Uchylił powieki, z uwagą patrzył na Martę błyszczącymi gorączką oczyma. Wziął się już widać w garść. Za chwilę sprawiał wrażenie zupełnie wypoczętego. Drobny, na pozór wątły człowiek, skąd w nim tyle sił?<br> - Jakie dolary? Po co? - Już myślała o nowych, skomplikowanych poleceniach. - Nikogo nie da się przekupić, skoro