z dala w dźwięki, rozpierzchające się po korytarzu i zamazane odległością, usiłowałem rozpoznać je natychmiast na miejscu, zamiast iść do kaplicy, gdzie mogłem zaznajomić się z nimi bez trudu i przeszkód między uszami a pianinem. Przemknął jakiś pasaż dobrze znany. Wiem, to z koncertu Szopena. Zamilkł, za nim sypnęły się majestatyczne akordy. Znam. Początek Patetycznej. Najwidoczniej Janka, oszołomiona nagłym zetknięciem się z instrumentem muzycznym, próbuje <page nr=159> wszystkiego po trochu. Przerywa co chwilę, myli się, uderza obok, plącze, fałszuje, zesztywniałe palce odmawiają posłuszeństwa, ponosi temperament, ale to nie jest ważne, jak nieważne są niezgrabne kroczki i potknięcia małego dziecka, które z okrzykiem radości