wilki. Na mój widok pierwszy się powoli oddalił. Drugi spojrzał na mnie, włos mu się zjeżył na grzbiecie. Ja aż zadygotałem. Wiem, że nie zaatakowałby mnie, ale spotkanie z tak bliska podnosi poziom adrenaliny. W dodatku nie miałem żadnej broni, tylko małe grabki do szukania zasnui. Krzyknąłem, a on powoli, majestatycznie odwrócił się o 180 stopni i ruszył za tamtym. Po osiemdziesięciu metrach przystanął jeszcze raz, popatrzył i zniknął...<br>W chwili powstania Gorczańskiego Parku Narodowego, na jego obszarze wilków nie było w ogóle. Dopiero w następnych latach zaczęły pojawiać się pojedyncze sztuki, które przyszły z terenów sąsiednich. Później znów na jakiś