nastrojone na małą, nie dostrojoną tercję.<br>Bije dalej: trzynaście, czternaście, piętnaście... niczym chudy czarny diabeł z dzwonnicy w holenderskiej osadzie Vandervotteimitis.<br>Nie należy dziwić się zaskoczeniu obecnych.<br>Franek bardzo niedawno znal azł zegarmistrza - znawcę, miłośnika i mistrza starodawnych czasomierzy.<br>Majster zdołał z wielkim trudem ożywić mechanizm i zwrócić głos dziełu majstra Krappelayna z Hagi.<br>Nie był jednak zadowolony.<br>Martwił go nadpęknięty głos drugiej fazy dzwonienia.<br>Niegdyś musiała być to jasna duża tercja. Nie udało się jej ożywić.<br>Głos zegara posmutniał, zszedł w tonację mollową, nieco żałobną. Dwadzieścia cztery!<br>Słucham owej niewesołej tercji dwunastokrotnie powtórzonej nad głową Wielkiego Farnka, otoczonego przez roześmianych