głowę niczym ciekawy ptak. Jej wargi poruszyły się.<br>"Ona mówi: Jaki miły, skromny chłopiec" - podsunął mi Słony. Widziałem, że dusi się od tłumionego śmiechu.<br><br>Smocza rodzina łatwo znalazła dla siebie miejsce na wyspie. Wciąż przecież pamiętano tutaj Pazura, Łagodną i małego Pożeracza Chmur. Przyjęto ich życzliwie i ze zrozumieniem. A mała Liska od razu zawojowała paru starych kawalerów, którzy prawie bez namysłu zgodzili się wykroić coś ze swych terenów łowieckich na potrzeby nowo przybyłych. Pożeracz Chmur witał się i zaznajamiał na nowo z opuszczonymi przed laty towarzyszami zabaw, którzy wyrośli bardzo przez ten czas. Spoważnieli, a co starsi, ku oszołomieniu młodego