do mnie doszły, znajduję wiele ocen trafnych i<br>szczerze entuzjastycznych o Cybisie-malarzu i Cybisie-człowieku.<br>Florczak w "Polityce" np. pisze wiernie o jego metodzie pracy: nie<br>obraz, a praca nad obrazem liczyła się dla niego przede wszystkim (do<br>tego jeszcze powrócę). Bieńkowski w "Twórczości" opowiada, że Cybis o<br>swoim malarstwie zaledwie mówił, a o malarstwie w ogóle mówił właśnie<br>zawsze; jak umiał łączyć nieustępliwość z rzadką czujnością wobec swego<br>rozmówcy, tak że wychodził z rozmowy jak "pokonany zwycięzca". Czytam<br>ten artykuł i zdaje mi się, że słyszę moje własne przed laty rozmowy z<br>Cybisem.&lt;/&gt;<br><br><br><br>&lt;div&gt;&lt;tit&gt;Znak równania&lt;/&gt;<br><br> Co spowodowało, że z