zasadzie kolorem lokalnym, "prawdziwym" przygaszonym jednakże, znów w konsekwentnej zgodzie z obraną formułą i obranym kręgiem tradycji "muzealnymi" werniksowymi żółtościami. Rysunek - tak ważny element w malarstwie tej konwencji jest u Byliny prosty, na ogół poprawny choć rzadko zdarza się, aby ta właśnie strona jego obrazów budziła szczególny zachwyt. W sumie malarstwo Byliny prezentuje najbardziej już tradycyjną możliwość artystyczną, nawiązując do tradycji, która nigdy, nawet w momencie narodzin, nie była szczególnie śmiała i nowatorska. Ten typ malarstwa znajduje jednak, jak sądzę, zwolenników, zwłaszcza wśród ludzi tkwiących przyzwyczajeniami estetycznymi w XIX wieku i, z trudem, bądź wcale, nie godzących się na to, co