stołu ze spojrzeniem skierowanym przed siebie. W tych odświętnych strojach dzieci wydają się niezręczne i nieporadne, nie wiedzą jak się zachować i dlatego są nieruchome, jak choćby ów chłopiec z obrazu &lt;hi rend="italic"&gt;Ciżemki&lt;/&gt;. Czasem starają się przybierać "swobodne" i "naturalne" pozy podpatrzone u dorosłych. I wówczas stają się żałośnie śmieszne, jak malec w obrazie &lt;hi rend="italic"&gt;Siądź a odpocznij sobie - chłopiec polski&lt;/&gt;.<br> We wszystkich portretach tego cyklu zwraca właśnie uwagę charakterystyczne upozowanie przedstawianych postaci; wszystkie wyrwane są ze swej codzienności, odświętnie ubrane, umieszczone wśród pięknych sprzętów, a przez to świadomie lub nieświadomie zachowują się sztucznie chcąc dopasować do sytuacji i niezwykłego otoczenia jakim jest