Następnego dnia przeniosłem się do Jelonka.<br>Jelonek nie mieszkał sam. Przed rokiem ożenił się z bladą dziewczyną, córką byłego urzędnika, obecnie właściciela sklepu z galanterią.<br>- Ja tam się ożeniłem przez godzinę policyjną - wyznał mi. - Nudno było po ósmej.<br>Blada panna wniosła w posagu dwupokojowe mieszkanko na Kruczej. Była bardzo młoda, małomówna, zahukana i nie najlepiej sobie dawała radę z gospodarstwem. Było wiele wdzięku w delikatnej twarzyczce jak z kamei i w dużych niebieskich oczach, którymi wodziła za Jelonkiem. Zauważyłem od razu, że go kocha pierwszą, naiwną miłością, co mnie złościło, bo pewny siebie byk traktował ją jak służącą. Gdybym był silniejszy