wierności, zawsze też możemy się otworzyć na Boże miłosierdzie. Przy takim podejściu nasz rachunek sumienia nabiera głębi i charakteru "dialogu z Bogiem". Łatwiej dostrzegamy jak daleko jesteśmy od wypełniania przykazania miłości, ile mamy potknięć na drodze naszego powołania. Potrafimy także dostrzec pełnię owego powołania. <br>Spójrzmy w tym kontekście chociażby na małżeńską wspólnotę miłości. Czy w naszym rachunku sumienia rozważamy głębiej ten element życia małżeńskiego? Czy nie należy uznać za obrazę tej wspólnoty miłości jeżeli: tolerujemy egoizm, zabiegając o swoje dobro; nie dostrzegamy sytuacji duchowej drugiej strony; nie dzielimy w duchu miłości codziennych obowiązków domowych i kłopotów; w rozmowach i dyskusji ulegamy