lokatorów i jakoś przeżyję te parę lat do śmierci. Z tego złota wezmę tylko co piątą monetę, bo mi więcej nie potrzeba.<br>Zaprotestowaliśmy oboje, ale matka była nieugięta. Zauważyłem błysk pożądania w oczach siostry i zrozumiałem, że dalsze przekomarzanie nie ma sensu. Niestety, nie zobaczę miny ludowego ambasadora, gdy mu małżonka przyniesie stos złotych dolarów. Może odtrąci z pogardą drobnomieszczańskie bogactwo? A może powie: "Idź złoto do złota!", bo na pewno kupił z pół kilo pierścionków i bransoletek w czasie, gdy przebywał służbowo na Bliskim Wschodzie. W ten sposób spadek po ambasadorze mógłby być nie mniejszy niż po damskim krawcu. A