bo przecież powszechnie wiadomo, że artyści są zwykle przeczuleni na swoim punkcie i dążą do przeforsowania własnych opinii. Przynależność do partii, której był członkiem, nie ograniczała jego wyobraźni. Gadaliśmy przecież różne brednie, które dla ortodoksa byłyby wręcz bezczeszczeniem idei.<br>Jurek starał się czasem prostować nasze ścieżki, lecz orientując się, że mamy słabe pojęcie o klasykach marksizmu-leninizmu i nie czytaliśmy skróconego kursu WKP]b], porzucał ton profesorski i ulegał powszechnemu rozbawieniu, jakie towarzyszyło dyskusji. Niejednokrotnie ktoś specjalnie wymyślał straszliwą herezję, udając, że wierzy w nią święcie, po to tylko, by sprowokować Jerzego do wykładu i zawsze kończyło się to ogólnym śmiechem