za Jadwigą, jak mi się to kiedyś wydawało. Była moją przyjaciółką, dobrą koleżanką, ale nie kimś takim, z kim można spędzić całe życie. <br><br>Ten znajomy Stochwicza przywiózł mnie pod klatkę i od razu pojechał sobie.<br>Starałam się bawić go rozmowa, żeby nie żałował, że mnie wiezie. Ale przeze mnie zapłacił mandat. Bo chciałam być miła, chwaliłam go, że tak szybko jeździ. I popisywał się przede mną.<br>W domu nikogo nie było. Udało mi się posłać łóżko. Położyłam się. Po podróży wszystko bolało mnie jeszcze bardziej.<br>Jadwiga wróciła do domu dopiero późnym wieczorem.<br>Była smutna, zamyślona. Nawet nie zauważyła, że ruszam się