uogólniony dylemat więźnia, można opisać następująco. W n-osobowym społeczeństwie każda jednostka ma do wyboru dwie alternatywy: kooperować albo zachować się egoistycznie. Wypłata dla każdego członka społeczeństwa jest ściśle rosnącą funkcją liczby osób, które wybrały zachowanie kooperacyjne, lecz "egoiści" otrzymują dodatkowo premię, która stanowi zachętę do zachowania niekooperacyjnego (defect). Odpowiednia manipulacja parametrami modelu, a także założenia na temat wiedzy o zachowaniach innych ludzi powodują, iż racjonalny wybór zmienia się [wzależności od sytuacji - H.B.].<br> Powyższy model ma interesującą własność. Można wiarygodnie założyć, iż ze społecznego punktu widzenia pożądany jest wybór strategii kooperacyjnej. Model umożliwia zatem sformułowanie i rozwiązanie problemu, jak stworzyć