się na czole. Poczuł się nagle bardzo słaby i zziębnięty. Upadł do tyłu, uderzając głową o kant drewnianego wezgłowia.<br>Skrzypnęły drzwi. W ciemnościach zajaśniał słabo kształt pochylonego człowieka.<br>- Boże ty kochany, czemu krzyczysz po nocy, dziecko?<br>Polek chciał coś powiedzieć, lecz nie starczyło mu sił.<br>- Pewnie przyśniłeś co, biedny? Sen - mara, Bóg - wiara.<br>Chłopiec otworzył z trudem spierzchłe wargi:<br>- Ja umrę.<br>Babka siadła ciężko na brzegu łóżka.<br>- Co ty pleciesz, dziecko? Matko Przenajświętsza <br>- i nagle rozpłakała się. - Może my ciebie skrzywdziliśmy, sieroto, może kto źle tobie życzył? Harujemy od rana do nocy, choć już niemłodzi jesteśmy, dla ciebie, dziecko, żeby twoje