Mówię mu, że nikogo tam nie ma, ale nie chciał w ogóle słuchać. Przeląkł się czegoś, więc jestem dzisiaj. A posprzątać trzeba. Wie pan, jacy ci studenci teraz. Wczoraj na przykład znalazłam butelkę po winie. Takie czasy...<br>- Pustą?<br>- Pewnie, że pustą. A jakże! I jeszcze rozsypany cukier pod ławką. Takie marnotrawstwo - żachnęła się pani Wandzia. - Oj, nerwowy ten Rybek i dziwaczeje na starość. Zróbcie coś z nim - krzyknęła na odchodnym.<br>Pani Wandzia, poczciwa i sumienna kobieta z rumieńcami jak ludowa lalka, należała do zasłużonego personelu uczelni. Dla jednych była zwykłą sprzątaczką, dla innych "konserwatorem powierzchni płaskich". Stary dowcip. Słyszała go wielokrotnie