Tym razem jednak nie omyliła się. <br>Nad zamkiem świeciła pogoda promienna. Deszcz musiał tu być bardzo nieduży, bo kopyta koni dobywały spod cienkiej warstwy wilgoci suchy piasek. <br>Woda błyszczała na dachu i gzymsach, bluszcz opinający popękane mury nadawał zamkowi pozór życia. Ale drzwi pozabijane deskami, okna nagie i puste zdradzały martwotę wnętrza, pustkę rozległych sal. <br>- Tu chyba nikt nie mieszka - powiedział Hubert niespokojnie. <br>Rzeczywiście w zamku nikt nie mieszkał - życie odeszło z niego jeszcze przed latami i nikt się widać nie kwapił podnieść go na nowo do godności siedziby ludzkiej. <br>Dniestr u stóp góry zamkowej przewijał się srebrną taśmą, jak wąż