sobie, że wraz z końcem tej miłości, pryskają marzenia o własnym domu, o dzieciach. Przypomniałam sobie koleżanki ze Studium Nauczycielskiego, które "łapały" mężów przed dyplomem. One miały rację.<br>Pracowałam i studiowałam zaocznie. We wsi mówiono, że pani nauczycielka zdziwaczała. Czy nie byłam przygotowana na trudności? Pani myśli, że snując różne marzenia, myślałam tylko o sukcesach? Ależ, nie! Ale sądziłam, że trudności będą dotyczyły pracy, a nie mojego życia osobistego. To mnie istotnie zaskoczyło. Odsunęłam się od ludzi. Ktoś powiedział kierowniczce, że jak kobieta nie ma własnych dzieci, to nie może być nauczycielką, bo cudzych dzieci nie rozumie... Co ja miałam robić