Z zasady zachowania momentu pędu wynikało, że taka cząstka musi mieć spin połówkowy. Najprostszy przypadek rozpadu to rozpad swobodnego neutronu: <gap>. Widać od razu, że trzecia cząstka, symbolizowana znakiem zapytania, musi mieć spin połówkowy. W 1931r. <name type="person">W. Pauli</> wysunął hipotezę istnienia cząstki neutralnej (nazwanej przez <name type="person">Fermiego</> neutrinem) przyjmując, że ma ona masę zerową i spin równy oraz że charakteryzuje się niezwykle słabym oddziaływaniem z materią, co tłumaczyło niepowodzenia prób detekcji tej cząstki [2]. Dopiero po upływie blisko trzydziestu lat, w 1956r. <name type="person">Reines</> i <name type="person">Cowan</> przeprowadzili eksperyment, który można uważać za pierwszy, bezpośredni, eksperymentalny dowód istnienia neutrina. W doświadczeniu tym wykorzystano słaby proces