z wcieleń Gombrowicza, pisarza (a więc twórcy form), stronnika "białych", których jednakże zdradza. Zdradza, uciekając nie do Hufnagla, ale gdzie indziej, w nowość, świeżość, wszechmożliwość!<br>Dlatego może szczerze, nieobłudnie, zaklinać Hufnagla:<br>&lt;q&gt;FIOR (do Hufnagla) Człowiekiem stań się! Zrzuć swą maskę!<br>HUFNAGIEL, LOKAJE, KSIĘSTWO, PROBOSZCZ Burza!<br>(wicher, grzmoty, błyskawice) FIOR Tu maska maskę dręczy! Zrzućcie maski!<br>Zwykłymi stańcie się ludźmi!<br>WSZYSCY Burza! Burza!&lt;/&gt; (Dr 309-310)<br> W zakończeniu zaś, kiedy wszyscy złożyli do trumny swą przeszłość - Książę "splendohy i honohy", Proboszcz Boga, Generał "tajemnicę obmierzłą, krwawą", Hufnagiel "walki i zwycięstwa" proletariatu - właśnie Fiorowi przypada ostatnie słowo, podsumowanie bankructwa:<br>&lt;q&gt;FIOR Precz!<br>Odstąpcie od