realny jest palec mordercy pociągający za cyngiel, ręka dyktatora podpisująca rozkaz egzekucji, penis pedofila niszczący łono dziecka, usta polityka przemieniające miasto w zgliszcza, dłonie biurokraty usypujące mrowiska nędzy z papierowych paragrafów, oczy kłamcy, w których świat traci barwę. Ale dziecko Sylwii Kaźmierskiej nosiło w sobie ciężki oddech czystego zła - bez maski, bez ludzkiego pośrednictwa. Bo kogo winić - lekarza, pielęgniarkę, może strzykawkę oskarżać? Zygmunt nie wierzył w przypadek. Tu brakowało mu człowieka, który nadałby postać złu wygryzającemu życie z ciała dzieciaka. Śmierć jawiła się Zygmuntowi jako egzystencjalny skandal, wywoływany przez zło... Ech...<br>Może to zabrzmi śmiesznie, ale Zygmunt miał jedno skrywane w