jakiejkolwiek penetracji ugrupowania przez oddziały przeciwnika. w natarciu formacja rozproszonej linii powoli była wypierana przez rajdy małych oddziałów. Podstawową różnicą w porównaniu z generacją pierwszą było oparcie działań na ogniu pośrednim. Sztukę operacyjną tego okresu trafnie oddaje powiedzenie ówczesnych taktyków: "Artyleria zdobywa, piechota okupuje". Dotychczasowe zmasowanie sił ludzkich zaczęto zastępować masowaniem ognia. Tu już potrzebny był do prowadzenia rozpoznania lekki samolot dysponujący odpowiednim promieniem działania i urządzeniami, które dostrzeżoną sytuację mogły trwale zarejestrować.<br>Sztuka wojenna trzeciej generacji osnuta została na znaczącym wzroście precyzji i siły ognia. Ale elementem, który do tego wzrostu przyczynił się w sposób zasadniczy, były wojska "techniczne". To