że wejście na grań tego masywu od południa jest łatwe w każdym ogniwie tego łańcucha. Wędrówka po żlebach i zachodach, kluczenie wśród ścian i ścianek południowej strony Mięguszowieckich wymaga od turysty znacznego obycia w terenie wysokogórskim i dobrej orientacji w tym tylko z pozoru niezbyt trudnym terenie. Północna strona tego masywu robi wrażenie skalnego muru tonącego przez większą część dnia w półmroku, co skutecznie odstrasza turystów. Południowa strona przeciwnie: zalana słońcem wydaje się mniejsza, niż jest w rzeczywistości; mniejsza i łagodniejsza. Patrząc od południa na stoki i ściany Mięguszowieckich turysta ma skłonność do spostrzegania raczej ciągów trawiastych języków wybiegających od stawu