i poszukiwań, napisał swoje równania pola grawitacyjnego. Jeszcze w tym samym roku Karl Schwarzschild znalazł jedno z licznych (jak się potem okazało) rozwiązań tych równań. Zrozumienie rozwiązania nastręczało spore trudności. Z całą pewnością przedstawiało ono zakrzywioną czasoprzestrzeń (lub mówiąc bardziej zrozumiale - pole grawitacyjne) wokół jakiejś kuliście symetrycznej (i statycznej) konfiguracji materii, ale w matematycznej strukturze rozwiązania znajdowały się pewne osobliwości, których natury nie rozumiano. Teoretyczne prace de Sittera, Lem^aˇtre'a, Robertsona (były to lata dwudzieste) przyczyniły się do częściowego wyjaśnienia sytuacji. Zgodzono się z tym, że rozwiązanie Schwarzschilda przedstawia model nierotującej gwiazdy. Ale dopiero w latach bezpośrednio poprzedzających drugą wojnę