dzieł ludzkich są ludzie. Widocznie uważała ludzi za nic nie znaczącego, bezduszne narzędzia wyższych sił, bo ani cienia życzliwości nie żywiła dla istot, których praca napawała ją dumą. <br>Spoglądano na nią z zainteresowaniem, panowie z powodu odmienności urody, panie z powodu odmienności stroju. Garderobiana - poczciwa tłuściocha - uśmiechnęła się na widok matki z synem odbierając płaszcze od Władzia szwargotała przyjaźnie, a wręczywszy numerek Róży poklepała ją po ręku. Róża zmierzyła kobiecinę wzrokiem pogardy - ta oniemiała z przykrego zdziwienia. Po drodze do lustra wszyscy musieli ustępować na bok; jeżeli ktoś nie dosyć skwapliwie to robił, Róża - znowu z tą niezrozumiałą władczością osoby, która