większych kłopotów. Dzieci moje ucząc się, osiągnęły dobre rezultaty. Młodszy syn zdawał w końcu ubiegłego roku próbną maturę i z tej próby wyszedł obronną ręką, no może z jednym drobnym wyjątkiem. Zdarzyło mu się drobne potknięcie z historii, które trochę mnie zirytowało, jako byłego członka partii nieboszczki. Otóż syn pisząc maturę, nie rozpoznał na zdjęciu towarzysza Lońki Breżniewa. To był taki sympatyczny pan, prawdziwy "przyjaciel" Polski. Do dziś pamiętam, jak ten "Lońka" sympatycznie witał się z naszym towarzyszem Edwardem, podczas oficjalnych wizyt państwowych. Wielka żałoba panowała i w naszym kraju, kiedy w szary listopadowy dzień 1982 roku dotarła do Polski wiadomość