zaciśniętych krtani.<br> Później Marusarz godzinami opowiadał im o swoich<br>tragicznych przeżyciach.<br> Kuli, Motyki i Wrześniaka nie wysyłano chwilowo na<br>kurierskie szlaki. Otrzymali do dyspozycji pewną sumę pieniędzy<br>oraz bloczki żywnościowe i mieli czekać na dalsze rozkazy.<br>Pierwsze tygodnie bezczynności okazały się w skutkach<br>dobroczynne, ale później zaczęli się nudzić, lenistwo męczyło ich.<br>Wreszcie po naradzie poszli w końcu sierpnia na ulicę Donati<br>i oświadczyli:<br> - Panie pułkowniku, chcemy jechać do wojska, prosimy<br>o skierowanie nas tam!<br> Jasiewicz z zasłużonymi do tyłu rękoma chodził dużymi<br>krokami po pokoju i nad czymś rozmyślał. Po chwili stanął<br>przed nimi, popatrzył przyjaźnie i rzekł:<br> - Dobrze. Szkoda