sufit. Chociaż pracownia była duża, sprawiał wrażenie znacznie większego niż ona. Był ciemnogranatowy, z jasnymi gwiazdami.<br>- One mrugają, a niektóre znikają - szepnęłam zdumiona. - O, tam, tam pojawiła się nowa. - Wskazałam w prawy róg.<br>Bizbir spojrzał na mnie ze zdumieniem.<br>- Do tej pory tylko ja to widziałem. Żaden z moich braci mędrców nie był w stanie tego zobaczyć. Dla nich moje niebo jest po prostu pomalowanym sklepieniem. - Zamyślił się na moment. - To kolejny dowód, że nie jesteś z naszego świata albo...<br>- Albo co?<br>- Albo, że posiadłaś już wętowskie rozumienie nieba. Oni znają gwiazdy, ich upodobania, ich smutki. Gdy byłem młody, wiele lat