parkanu, biegnącego wzdłuż ulicy, bił wiosenny zapach kwitnących Ogrodów Frascati. Powóz zatrzymał się przed bramą z numerem 2. Po białych marmurowych schodach (tak charakterystycznych dla zamożniejszych warszawskich kamienic) wchodziłem na trzecie piętro. Drzwi otworzyła mi służąca Walerka: "Pani jest z paniczem w salonie." Zza oszklonych drzwi salonu płynęła ta sama melodyjka, która mnie tu przywiodła. Kiedy je uchyliłem, mama nie podniosła na mnie wzroku zagłębiona w lekturze. Minąłem brata, grającego ów ragtime na pianinie i wyszedłem na balkon. Na dole, zamiast powozu ze stangretem Tomaszem na koźle stał już nowo nabyty, odkryty samochód marki Benz. Przy kierownicy pan Lisiecki, bardzo przeze