żujesz kromkę chleba, którą ci na kartki wydzielili Niemcy, i patrząc na końce swoich podartych butów dumasz nad tym, co ci też wydzielą na kolację.<br>Klaus zamknął drzwi, Suzanne odwraca się niespokojnie, ja w tej chwili zwracam głowę ku sąsiadowi i coś szybko mówię bez sensu.<br>- Co melony, jak to melony? Co ma pan na myśli? Przepraszam, nie rozumiem - marszczy czoło w zdumieniu Mac Kinley.<br>- Ach, melony, co wy wiecie o melonach - wzdycha pan Wildermayer - u nasT - Tak, tak - krzyczy Roullot - u was na Podolu melony jak młyńskie koła i można by jednym wykarmić całą armię niemiecką. Pan ciągle w kółko