i ciekawości teatr stał się dla mas tym, czym w średniowieczu był kościół, miejscem przyciągającym i centralnym". Dodawał, że &lt;gap&gt;. Ciśnie się pytanie, jak pojmował ów kościół dramaturga - boskie uniesienie pięknem czy kazalnica?<br>Pytanie o tyle zasadne, że bliskie obcowanie z teatrem miejscami niebezpiecznie zbliżało Hugo do utożsamiania ról dramaturga i mentora. "Teatr naucza i cywilizuje", twierdził, i uzasadniał tę opinię przytoczeniem obszernego cytatu z własnej przedmowy do Lukrecji Borgii. Warto przypomnieć ten fragment, który autor uznał za na tyle istotny, że z polemicznej i okolicznościowej przedmowy do popremierowej publikacji dramatu wprowadził go do kolejnego wyznania estetycznej wiary, do wspomnianego Wstępu:<br>&lt;q&gt;"Autor