Absolutu (&lt;hi&gt;"wyrwawszy chwasty mesjanizmu i niedobry pociąg do Absolutu, Bohdan Urbanowski"&lt;/&gt;...etc. etc.). Jeżeli ktoś cokolwiek tu fałszuje, to tylko p. Stala &lt;orig&gt;pobijając&lt;/&gt; swoisty rekord umieszczenia dwóch kłamstw w jednym zdaniu.<br><br>1. Po pierwsze, zaprezentowałem obydwa występujące w polskim romantyzmie warianty mesjanizmu; racjonalistyczny mesjanizm Wrońskiego (s. 138-139) i irracjonalistyczny mesjanizm Mickiewicza (s. 108-110 i 113-127);<br><br>2. Po drugie, zarzut pominięcia Absolutu i metafizycznych perspektyw jest również nieprawdziwy. Omówiłem koncepcje Absolutu Wrońskiego (134-135), Kamieńskiego (209-210), Dembowskiego (194-196) i pojęcie Boga-Syntezy u Cieszkowskiego (181-182); omówione także zostały analogiczne koncepcje Schopenhauera (63, 66-67), Hartmanna (68