także nalegałem na porucznika. W końcu podpisał zwolnienie i się udało. Co to było za spotkanie matki i syna. <gap> Po południu byłem sam. Na własną odpowiedzialność wezwałem kilka kobiet i mężczyzn stojących przed żelaznymi kratami i rozpatrzyłem ich podania o zwolnienie. Próbowałem uzyskać ich zwolnienie u komendanta placu. I udało mi się zwrócić syna ojcu, który brał udział w pierwszej wojnie światowej po stronie niemieckiej, a także syna jeszcze innemu ojcu, jakiejś kobiecie męża, jakiejś siostrze brata, jakiemuś chłopu syna sąsiada, i jakiejś matce dwóch synów, którzy przypadkowo razem znaleźli się w obozie. <gap> Jak to pięknie pomagać strapionym. Jak ci ludzie