myśli został z góry negatywnie oceniony. Zachwyt Brzozowskiego dla &lt;name type="person"&gt;Proudhona&lt;/&gt; obok czci dla Marksa, bezpośredni i długotrwały wpływ &lt;name type="person"&gt;Sorela&lt;/&gt;, to wszystko dla &lt;name type="person"&gt;Stawar&lt;/&gt; "&lt;q&gt;głosy" indywidualisty&lt;/&gt;"o słabym pojęciu warunków społecznego działania"; a cała religijna strona myśli Brzozowskiego może być tylko wyrazem chorobliwej depresji chorego pisarza. "&lt;q&gt;Epopeja myślicielska pełna śmiałych rzutów... miałażby się skończyć w drzwiach zakrystii?&lt;/&gt;" - pisze &lt;name type="person"&gt;Stawar&lt;/&gt;.<br>Człowiek wśród skorpionów zdaje mi się pierwszą próbą ogarnięcia nieuprzedzoną myślą całego Brzozowskiego. Miłosz, widząc w nim prekursora filozofii egzystencjalnej, dociera głębiej do wewnętrznej logiki rozwoju myśli tego wyznawcy Marksa i kardynała &lt;name type="person"&gt;Newmana&lt;/&gt;, myśli złożonej, wielokierunkowej, sobie samej nieraz przeczącej. Nikt chyba nie