zdumiewające, jeśli się zważy, że sam Brzozowski w znanym szkicu "O monistycznym pojmowaniu dziejów" podejmuje analogiczną problematykę. Oba teksty są zresztą bardzo młodopolskie. Przy czym, jeśli chodzi o Berenta, to używając tego określenia nie mam na myśli jedynie języka, o czy państwo już mówiliście. Młodopolskie jest samo ujęcie problematyki. Berent mianowicie widzi rzeczywistość społeczną przez dwie antynomie: uniwersalizm - życie. Uniwersalizmem jest tu socjalizm, doktryna pretendująca do wyjaśnienia całości świata - życie jest tu rozumiane zgodnie z filozofią Nietzschego czy też szerzej - zgodnie z Lebensphilsophie.<br> Otóż tę antynomię usiłuje Berent przezwyciężyć, mówi o tym metafora, którą posłużyła się p. Łukasiewicz w swoim zagajeniu