samego treningu, mieści się w niej, ilekroć służy ona za podstawę do społecznych rozważań, przekonanie, że wszelka intensywna ludzka działalność jest czymś dobrym sama przez się.<br><br> Skrzyżowania i pokrewieństwa kierunków antyracjonalnych są wielce skomplikowane. Niemniej przyszłość, zawsze zacierająca różnice i wydobywająca na jaw podobieństwa - zapewne sprowadzi je do jakiegoś wspólnego mianownika. Wtedy też zapewne będzie czas na wykazanie ich roli w tworzeniu się ruchów faszystowskich. Teraz, gdy mówię o Andrzeju Gide, przychodzi mi do głowy dziwaczna myśl, że niewiedza i boska nonszalancja artystów potrafią zabijać i rujnować nie mniej skutecznie niż zimny rachunek strategów. Delikatne ręce intelektualistów plamią się krwią z