środowiska TKN, DiP, KIK2, które mniej lub bardziej zdecydowanie uprawiały opozycję wobec władz i systemu, lecz nie cechowały się radykalizmem. Postawy mediacyjne były więc tu popularne. Okazało się jednak szybko, że rewolucja w fazie strajkowej erupcji nie zgłasza zapotrzebowania na taką rolę, że w starciu dwu potężnych sił nie ma miejsca dla mediujących jednostek, choćby rozporządzały najwspanialszym intelektem, że trzeba wybrać dla siebie stronę i dopiero wybrawszy ją, opowiedziawszy się za nią, zrozumiawszy granice swobody, można zrobić coś, by zwaśnione strony poszły na kompromis. Później, po powstaniu "Solidarności", mediatorzy odegrali pewną rolę w rozładowywaniu sytuacji konfliktowych. Największym sukcesem była akcja Stefana