jakieś tajemne wyrazy. Komentując to, Leszek Słupecki zwrócił uwagę, że "naprzemienne mruczenie sakralnych tekstów znajduje ciekawe paralele w sposobie recytowania tekstów epickich i szamańskich na północy Europy". Zauważył też słusznie, że lęk, manifestowany przez kapłanów widocznym dla postronnego obserwatora drżeniem, miał wskazywać na uzyskany przez otwarcie ziemi w tym konkretnym miejscu "dostęp do niezbędnych w obrzędzie mocy chtonicznych". Losami nie rządził przypadek i nie one same miały moc odkrywania przyszłości. Losy były znakiem, jaki dawał ludziom chtoniczny bóg - budzący grozę władca podziemnego i podwodnego świata44.<br>A kto dawał znaki za pośrednictwem konia? Jest to pytanie uprawnione mimo opinii Thietmara, że Lucicy