zaklęcia <br>Tylko słońce w firankach, jesionowe biurko, <br>Wesoło gwizdże czajnik, kawy domowy zapach <br>W kątach się rozpiera i słychać wysoki <br>Perlisty smiech zażywnej urzędniczki <br>Która trzyma w ręku zwyczajne nożyczki.&lt;/&gt; &lt;page nr=25&gt;<br><br>&lt;div type="poem" sex="m"&gt;&lt;tit&gt;NIE POZWÓL ROZPŁYNĄĆ SIĘ SKUPIENIU&lt;/&gt;<br>Nie pozwól rozpłynąć się skupieniu <br>Niech nieruchomo trwa błyszcząca chwila <br>choć kończy się kartka i migoce płomień <br>Jeszcze nie dostajemy do siebie powoli <br>jak ząb mądrości rośnie wiedza <br>Jeszcze wysoko na białych drzwiach <br>zakarbowany wzrost człowieka <br>Z daleka słychać trąbki wesoły głos <br>i zwiniętą jak śpiący kot piosenkę <br>To co mija nie w próżnię się obraca <br>Wciąż nowy węgiel rzuca w ogień palacz <br>Nie pozwól rozpłynąć