coś wynaleźć, a musiało być to bardzo tanie z uwagi na naszą skromną kieszeń, a jednak miłe, bo inaczej mama ganiła nas bezlitośnie, a chwaliła, jeśli udało się sprawić miły podarunek. Ach, tyle tu było do oglądania! W ciemnym sklepie paliło się światło w biały dzień, wszystko mieniło się i migotało, jakby były już święta. A kiedy oglądało się jedną rzecz, oczy widziały już coś nowego obok, z tyłu, pod spodem, co było jeszcze śliczniejsze, a tam znowuż coś jeszcze piękniejszego, a w końcu człowiek był tak otumaniony, jak mawiała niania, że już zupełnie tracił głowę. <br>Pan Kirstein, mały, grubawy, przyjazny