przewodniczył pozbawionej większych uprawnień Radzie Narodowej RP, ale od września 1941 r. był już wicepremierem i pod nieobecność szefa przewodniczył posiedzeniom gabinetu, a koledzy-ludowcy obejmowali kilka ważnych stanowisk na linii kraj-emigracja. Z pewnością pomocne było to, że konspiracyjny ruch ludowy udzielał mu pełnego poparcia i stał za nim milczący autorytet Witosa. Tym niemniej wykazał się dużą zręcznością i konsekwencją.<br>Często polski Londyn kojarzy się z "potępieńczymi swarami" Wielkiej Emigracji. Wydaje mi się jednak, że w grę wchodził autentyczny podział ideowy, a nie tylko małostkowe kłótnie. Niewątpliwie ważnym czynnikiem były dramatyczne podziały wyznaczane przez takie wydarzenia z przeszłości jak zamordowanie